zaterdagmiddag

daar zijn we weer! we waren met de blog dus bij gisteren, na de lunch. Cretien had afgesproken dat een dokter ons rond zou leiden in twee klinieken. nadat we ons met 13 in een busje hadden gepropt en aan waren gekomen, begon de rondleiding. Fleur had ballonnen meegenomen voor de kinderen, ze waren er erg blij mee. we zagen de verschillende onderdelen van de kliniek en de arts vertelde ons dat het normaal is om te betalen voordat je behandeld kan worden. wil je een X-ray? eerst langs de kassa! dit geeft bijvoorbeeld problemen als iemand bewusteloos is en de familie weigert te betalen. daarnaast is het gebruikelijk dat de familie de zieke van eten en drinken voorziet. je begrijpt dat het daarom een drukte van jewelste is in de gangen van het ziekenhuis: hele gezinnnen sliepen daar, buiten, of naast het bed van de zieke. het was heel leerzaam om de verschillen te zien tussen dit ziekenhuis en het ziekenhuis in Nederland. Doordat de familie de patienten verzorgt zijn de kosten van het ziekenhuis relatief vrij laag, maar een lichte chaos is het resultaat. in verhouding met de strakke ziekenhuisgangen in Nederland, de goede organisatie, de strenge controles en de grote rekeningen, was dit bijna het tegenovergestelde. we hebben ook met een aantal zieken mogen praten.

daarna zijn we naar de kamer van Cretien gegaan. hij geloofde niet dat we met zijn allen op zijn kamer zouden passen maar wij wisten natuurlijk wel beter! zijn kamer was namelijk groter dan die van een aantal van ons: ongeveer 10 vierkante meter. het was een mooie kamer, met een aantal posters, leuke Togolese blousjes (vandaag had hij er eentje aan) en een opgeruimd geheel. er stond een kingsize bed in waardoor er geen tafel meer was om op te studeren. wij namen met zijn allen onze intrek op het bed, waarna wij (triomf!) hebben kunnen bewijzen dat we wel degelijk allemaal in zijn kamer pasten.

hierna gingen we naar de volgende kliniek. aan het begin schoot een meisje van onze leeftijd de dokter aan, die ze kende: haar moeder lag in het ziekenhuis met een halfzijdige verlamming. we gingen de vrouw allemaal bezoeken en pater Alain Dominique heeft haar gezegend. overigens heeft hij heel veel zieken gezegend die dat wilden en het was heel mooi om te zien hoe blij ze daarvan werden! opnieuw waren er erg veel familieleden in de gangen te vinden. wat ons opviel waren een aantal tenten, die bij navragen dienden als extra ruimte tijdens een cholera epidemie. wat heel mooi was, tijdens onze tocht door het ziekenhuis, was dat zieken ook naar ons vroegen als we elkaar ontmoetten. vaak voelden ze zich echt beroerd, maar toch geinteresseerd in anderen, ongelofelijk!

daarna gingen we terug naar de parochie, waar we meteen gingen eten. om 8 uur begon de aanbidding met de togolese studenten. als deelantwoord op de vraag van Coen zullen we dit uitgebreid beschrijven! we hadden besloten om een soort mix te maken tussen Franse en Nederlandse liedjes. het eerste deel bestond uit aanbidding met liedjes. we lazen drie lezingen, met als onderwerp wijsheid en licht van Christus. Aan het eind spraken we een aantal intenties uit. het was eigenlijk een beetje een mix tussen togoleze aanbidding (die hebben ook zoiets), wat we in Nederland ook doen, en het bespreken van een thema. daarna kwam het vrolijke deel, met veel ritmische muziek en dans. er bestaan heel veel Franse liedjes die vrolijk zijn, en die ze met gebaren in de kerk zongen: zo zongen we: ' si haut, que on ne peut pas surmonter' (of zoiets), en dan gooiden we onze handen de lucht in. omdat zij het zo gewend zijn is het ook heel leuk om mee te doen. ze vonden het zelf ook heel leuk om ons mee te zien doen dachten we :). daarna hebben we samen nog wat gedronken.

en dat was gisteren! vandaag wordt (misschien vanavond) door iemand anders beschreven

au revoir!